je weet niet wat je doet
je hebt geen flauw idee
de pijn gaat dieper
dan alleen m'n pols
m'n hart verscheurt
net als m'n laatste brief
alsof het iemand wat kan schelen
ik denk aan jou
zie je gezicht
je moet weg
nee..
ik moet weg
ik ren
maar kom niet verder
de tijd lijkt stil te staan
behalve jij
je schreeuwt maar door
zonder ooit te stoppen
ik schijn zoveel van je te houden
maar hoe?
als jij me zo haat
me verracht
wenst dat ik weg ben
laat me gaan dan
ik kan het wel aan
met mijn mes in mijn hand
ben niet bang om weg te gaan
arm vol krassen
littekens en bloed
spiegel aan stukken
verspreid om me heen
zie mezelf
maar wil niet
sla de stukken weg
en probeer alles te vergeten
zit in het maanlicht
kijk naar boven
zucht..
te veel
te veel sneejen
teveel gezeur,
geschreeuw,
koude tranen,
warm bloed.
ik zie mezelf weer
denk aan toen
toen, toen alles anders was
maar toch hetzelfde
opgesloten in mijn kamer.
mijn hoekje
te veel
te diep
bloed
tranen
sirene
bonzen
zware voetstappen
geschreeuw
"alles komt goed"
laat me gaan dan
ik kan het wel aan
ik blies mijn laatste adem uit
en ik ben weggegaan