Die rode auto, nog geen 10 meter van ons vandaan.
Ik zal het nooit meer vergeten,
Wat je ons daarna hebt aangedaan.
Je loerde naar ons, beslissend welke hij zou ontvoeren.
Zou hij mij pakken?
Maar nee, hij ging naar mijn vriendin loeren.
We vertrokken, op de fiets.
Toen werden we ingehaald, nog steeds vermoedden we niets.
Hij stopte, en stapte uit.
Ik fietste langs hem, en zag zijn gezicht in de ruit.
Ik fietste verder, vooraan.
En toen gebeurde het, hij pakte haar, en liet een zak over haar hoofd gaan.
Ze gilde, en gooide de zak in het bos.
Hij probeerde het opnieuw maar hij liet de zak los.
We deden aangifte, maar hij werd niet gevonden.
Tot een half jaar geleden, toen we er eindelijk over praten konden.
Hij bleek slechte dingen van plan te zijn.
Mensen te ontvoeren, en ze dingen aandoen, pijn.
Hij bleek gek te zijn, maar dat was toch geen reden!
Nooit zal ik meer vergeten, wat er gebeurd is in mijn verleden.