Schaduw moord doeloos wezen
vereeuwig de dagen die de nacht niet gebruikt,
als hij dronken de dans des doden vertoont,
gefluister in een oor:
draai de klok terug en laat het lied zijn masker afnemen,
vijf voor twaalf
het begin van een leven,
haar ware gelaat een androgene stof hopleloos bewonderd
door nerveuse blinden.
Verzuimde intellecten straks nergens meer te vinden.
De huilende wind waait langs het raam neer op het verleden,
gefluister in een oor:
"de toekomst onzeker, uitgeput maar beter"
hun dans was een schoonheid opgebouwd uit spijt.
een show voor wie het benijdt.