Het vergaan was belangrijker dan opstaan
alles was dor een boom zonder bladeren
uitgezwaaid werd er een jas op schouders gelegd
gekalkt werd op de stoep voor ons huis
Opwaaien deden de vitrages een spel
van beeldende kunst en een beetje toneel
waarover gewandeld werd soms op werd gestaan
en men nadacht over de te volgen weg
Rechtdoor werd er gegaan soms afgeslagen
gekeken naar wat goed was een waarheid
geschreven in de ziel van ons innerlijk
het leven voeden zich met de nodige aandacht
Minder belangrijk werd het vergaan
al bleef er altijd een beetje stof achter
in de kamer waar jouw aanwezigheid
in liefde was vertaald