Geloof…
Wanneer je denkt dat alles voorbij is,
Sta je op een dag op en besef je…
Dat er toch nog een klein kansje is,
Je moet er gewoon in blijven geloven…
Blijf vasthouden aan die liefde,
Die liefde diep in jezelf…
en voor je het weet, praat je weer,
lach je weer, straal je weer kracht uit…
ik geloofde nergens meer in,
maar je gaf me weer kracht om te geloven,
te geloven in jou…
dat je moet genieten van elk moment…
Al die tijd herkende ik je niet meer,
Je leek zo veranderd in alles wat je deed,
Wilde deze persoon niet kennen,
Maar een paar minuten met je alleen en ik wist…
Je bent nog altijd die gevoelige persoon…
Ik heb altijd diep vanbinnen,
In je blijven geloven, ookal was ik alleen…
Ik wist dat alles een verklaring had,
En dat je het vechten waard was…
Een knuffel lijkt soms een knuffel,
maar wanneer je elkaar zolang niet hebt aangevoeld…
sta je te trillen op je benen,
en besef je dit gevoel is zalig…
Je hartslag gaat tekeer als een gek,
Laat je stem trillen van angst,
Angst om morgen wakker te worden,
En je weer kwijt te zijn…
Ik neem je overal met me mee,
Diep vanbinnen in men hart,
Ik zal altijd van je blijven houden,
Omdat ik nu echt weet… Deze liefde blijft eeuwig duren…