Als ik mijn ogen sluit, zie ik jouw gezicht weer heel dichtbij,
Voel ik de warmte weer, heel langzaam verspreidend, diep in mij.
Dan voel ik je handen, zachtjes strelend op mijn buik, mijn rug, mijn arm,
Dan voel ik weer datzelfde verlangen, word helemaal warm.
Dan zie ik weer je glimlach, stralend als de zon,
Ik wil dat beeld terugbrengen, als ik maar even kon.
Dan zie ik weer die blik in je ogen, niemand anders die hem ziet,
Die blik vol verlangen, vol gevoelens, nee … vergeten kan ik hem niet.
Je bent mijn hart binnengedrongen, hebt me geraakt, diep vanbinnen.
Maar wat ik nu voel, wat moet ik daarmee beginnen?
Hoe kan ik dit vuur doven? Hoe krijg ik je uit mijn hoofd?
Hoe kan ik je vergeten, zelfs al heb je me nooit iets beloofd?
Ik probeer te lossen, doe echt mijn best.
Maar ben zo bang voor de eenzaamheid, want dat is wat me rest.
Jouw ogen, je handen, je lichaam, jij helemaal!
Zonder jou is het leven als een woestijn, helemaal kaal.
Ik voel weer het ritme van de vereniging van jou en mij.
Ik voel weer de lichaamswarmte die we deelden door naast elkaar te liggen, zij aan zij.
Ik voel weer het aan elkaar verbonden zijn, als één geheel,
Ik voel weer het totaal van mezelf aan jou geven, iets wat ik met jou deel.
Ik voel weer jouw lippen op de mijne, ze zijn zo zacht.
Ze jagen me op in iedere droom, achtervolgen me in ieder gedacht.
Als jij me kust, is het alsof ik helemaal opga in jou,
Dan verjaag je iedere rilling, bestrijd je iedere kou.
Waarom laat je los in mij wat ik zo kostbaar opgesloten hield?
Waarom bevrijd je dit gevoel, terwijl het je helemaal niet bezielt?
Waarom laad je me op en laat je me dan ook weer leeg?
Wat ben ik voor jou? Gewoon een speelgoed dat je kreeg?
Vergeet niet, er zit heel veel verborgen, diep in mij,
Als je er niets om geeft, laat dat gevoel dan niet vrij.
Laat het achter slot en grendel, daar waar het behoort,
Probeer het niet te bevrijden met een ongemeend woord.
Ik ben nu al veel te ver, verder dan ik komen wou,
Had het mezelf eigenlijk beloofd dat ik nooit zo ver komen zou.
Maak me los, laat me vrij, als jij niet verder wil.
Verwarm mijn hart niet, maak het gewoon terug kil.
Ik weet wat ik voor je voel, wil niet meer verliezen.
Als ik de keuze had, ik weet wat ik zou kiezen.
Maar de keuze is niet aan mij, ze is aan jou,
En ik laat je los, als jij niet wil dat ik je nog langer vast hou.
Verdorie, gevoel, ik wou dat ik je niet had, het zou makkelijker zijn,
Ik zou door het leven gaan zonder gevoel,maar ook zonder pijn.
Als ik stop met leven, ga jij dan gewoonweg door?
Wat doet mijn gevoel hier? Waar dient het eigenlijk voor?
Ooit hoop ik dat ik alle antwoorden weet, dat er geen vragen meer openstaan.
Tot dan? Doe ik zoals ik nu doe, ik zal de weg van mijn hart gaan.