03-06-2006
Gisteren was het vrijdag,
een dag in de week die me een beetje moeilijk lag.
Men moeder trouwde met die man,
die man die mij niet hebben kan.
Ik had er zo graag bij geweest,
voor dit had ik al zolang gevreesd.
Tevergeefs heb ik de ruzie willen uitleggen,
maar ik maakte het alleen maar erger naar haar zeggen.
Ze zei:ik leef hier,jij daar,
ver weg van elkaar.
Maar ze vergeet wel iets,
zonder haar voel ik me niets.
Hier vreesde ik allang voor,
binnen zes weken is dit gevoel nog erger,dan is de zwangerschap door.
Soms droom ik:is mijn moeder er maar bij al is het maar heel even.
Hopen is het enige wat ik kan,
maar ja,ze koos voor die ene man.
Father_of_hope