zelfvernietiging
In mij woed een storm, een storm van onmacht,
verbittering, en eenzaamheid
Een alles vernietigend geweld, wat mijn innerlijk
verwoest, meedogenloos en verscheurend
Mij meeslepend naar een plaats, waar de ladder
van het leven, hoop en vreugde, me nog verder doet
afdalen naar zelfvernietiging
Me verzettend tegen de waanzin, die zich meester maakt van geest
en ziel, tracht ik in uiterste wanhoop mij vast te klampen
aan de trede die mij genadeloos voert naar totale leegte
In een laatste poging om de algehele duisternis die mij te
wachten staat te ontlopen, richt ik mij op naar het verdwijnend
licht, in de hoop dat de bron van het leven zijn warmte naar mij
zal zenden, en de kilte die mij omringt, zal doen wegnemen
Op het moment dat het laatste licht door duister wordt omsloten
wordt mij een hand toegereikt die mij vastpakt
De liefde en de warmte die mij door deze wordt gegeven
doet mij beseffen dat er ook voor mij een weg terug is naar een nieuw leven
g.g
Het moraal van dit gedicht
Al is het leven nog zo uitzichtloos en triest
Niet meer wil leven, maar de dood verkiest
Weet dan dat er ook voor jou wel iemand zal zijn
Die jou warmte en liefde wil geven en verlossen van je innerlijke pijn