4 jaar geleden alweer...
en nog steeds doet het me iedere dag weer zeer,
alsof het nog maar gisteren was toen het nieuws kwam heel onverwachts,
als duizend stukjes viel ik uitelkaar en niemand kreeg me bij elkaar geraapt,
opeens was alles voorbij en was mijn beste vriendin niet meer aan mijn zij,
in plaats daarvan stond er een zwatre kist en een heleboel mensen met een droevig gezicht,
en nooit vergeet ik me die dag,
dat ik je voor het laatst zag,
met die lieve lach en je me bedankte voor de leuke tijd,
maar er is nu niets meer als alleen maar spijt,
en tranen over mijn gezicht voor mijn beste vriendin die ik zo erg mis!!!