Donker zware mystiek
krakend in zijn voegen
opent zich een deur
voor mij kleurt de horizon
waar vlinders met bloemen dansen
rond een fontein
met zuiver water
slijten zich mijn zolen
op een denkers pad
ik spoel mijn handen in helderheid
en drink uit bron van tederheid
magie brengt wijsheid
als een tover in mijn ziel
even weer onvolwassen
half gewassen
word de man tot wolf
en huilt tot stille maan
geen richting
en geen tijd
even staat alles stil
in as grauw grijs
als de eik zijn verhalen leest
verdwijnt de wolven geest
uit as van stil
krult veer geen letter meer
dan slaan deuren dicht
muren worden hemel hoog
vuisten beuken op marmer steen
dwars door zielen heen
***Wim****