Zoals één boek….
Angstig…,verdrietig..en weerloos….
Langzaam in een donkere hoek gekropen….
Geen hulp…, klein en nietig….en nergens een troost…..
Alsof een dik boek is afgelopen…..
Geen zin of doel, om nog voor te hopen….
Hij is langzaam in een donkere hoek in elkaar vast gaan knopen…..
Angstig en vol van verdriet….
Weerloos en niemand die zijn twee schouders aan hem bied…
Alleen en eenzaam...,is het aan het verdwalen in één hoek….,
tranen wat hij giet…..
Zoals verhalen , wat zijn uitgelezen van een dik boek…..
Hij is verdwaalt in zijn hart……..
En is naar zichzelf op zoek………..
Verloren…en vergeten….
Hij is z’n eigen kwijt…..
Hij is enkel nog één leeg, wit schildersdoek….,
Waar de verf hem tot het juiste pad lijdt…
Angstig….,Vol van verdriet….
Niemand die hem van zijn pijn verlost noch bevrijdt…..
Hij is zichzelf kwijt…
en is gekropen naar één donkere hoek…
Zoals één ongeleest boek..,
is hij naar de juiste pagina…
eenzaam op zoek…