onthouden heb ik de gezichten
Ik ken de gestorvenen allen bij naam
die ik gekend en vermeden heb – een beetje
van opzij zie ik mij staan, gebeiteld in een
zwarte steen
Ik ken de dagen toen hun ziel verdween
en ik geen afscheid nam – een beetje
satire, want ik wist allang dat de dood
weer kwam
ik ken de jaren van de leegte waarin
ik stiller was dan de nevel die doofstom
door de straten trekt, onthouden heb
ik de gezichten
_Zonneschijn_: | Zondag, juli 09, 2006 10:39 |
Prachtig! Liefs |
|
L!@: | Woensdag, mei 31, 2006 22:47 |
ooh... laifs van L!@ | |
L!@: | Woensdag, mei 31, 2006 22:47 |
je gelooft me toch wel? | |
L!@: | Woensdag, mei 31, 2006 22:47 |
echt waar | |
L!@: | Woensdag, mei 31, 2006 22:46 |
wat heeft u dat geweldig verwoord.... | |
Paul de Bruyn: | Woensdag, mei 31, 2006 18:12 |
Die laatste strofe...Die raakt - ik gaf vandaag elders een reactie dat ''t het eerste gedicht sinds lang was dat mij raakte; maar dit is dus de tweede vandaag... Gaat lekker.. (met andere woorden; een gedicht waar ik mij in kan vinden) liefs, |
|
Innerchild: | Woensdag, mei 31, 2006 17:32 |
Even sta ik stil bij deze zinnen ... wat een woordenspel ! Liefs, M. |
|
Auteur: Auteursrecht | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 31 mei 2006 | ||
Thema's: |