Hier sta ik dan
Eenzaam en alleen.
Niemand die me troosten zal,
Niemand die me troosten kan.
Een traan valt neer
Voor de zoveelste keer.
Mijn kijk wordt eindeloos
Naar een pad vol duisternis
Ik wil gaan vluchten
En mijn problemen verlaten.
zodat niets nog lijkt
waarom ik dit leven begin te haten
Het leven wordt dan een droom zo klein
De mensen vergeven
En leren leven
Dat dit leven geen droom kan zijn!