Hier een verhaal over prinses Sproet
ja, u hoort het goed, prinses Sproet
Ze had haar zo ongeloofloos rood,
zo rood dat elke prins spontaan zijn kasteel aanbood
En een huidje zo ongloofloos wit,
zo wit dat iedereen haar wou als zijn bezit
Maar bovenal had ze heel veel sproetjes
heel veel sproetjes van haar neusje tot aan haar voetjes
Op een dag kwam ze een prins tegen
die zonet zijn ontslag had gekregen
Hij had geen rood haar, geen witte huid of sproetjes
hij stond zomaar voor haar poort, heel verlegen
Maar zij zag hem wel zitten of beter gezegd staan
en vroeg hem: hé edele prins waar kom jij vandaan?
De prins antwoordde: oh deerlijke prinses
ik heb geen geld, geen zwaard en zelfs geen kroon
en het spijt me dat ik me hier zo vertoon
maar, euh, ik hoordevan een prinses Sproetje
en ik zocht op het internet een foto van haar snoetje
Het is me opeens en onbegrijpelijk overkomen
en ik slaag er niet meer in te ontkomen
ik zie je overdag en 's nachts in mijn dromen
mijn moeder heeft me nog proberen intomen
Maar prinsesje lief, misschien ben ik wat naiëf
en het is misschien niet echt creatief
maar zou ik alsjeblief
bij jou mogen komen wonen?
Tuurlijk riep prinses Sproet
ik ken je misschien niet
maar je overtuigd me met jouw poëzie
kom binnen en noem me maar gewoon Nathalie
Samen leefden ze nog
lang, kort, groot en klein
en bleven ze voor altijd
gelukkig zijn ...