Zonder het alfabet kan je geen taal praten
Zo wil ik het bezitterig voor mij hebben
Steeds maar groter, om het nooit meer los te laten
Als een stroom die ontstaat door zijn vele grebben
Jong leert men je de zes en twintig letters aan
Die je, hoe ouder je wordt minder missen kunt
Maar hoe je ze ook in volgorde hebt zien staan
Moest je ze scheiden door een komma of een punt
Nog wat ouder worden beide ogen wat moe
De tijd van kleine lettertjes is gans voorbij
Ze komen minder in aantal, maar groter toe
Doch de stijl van schrijven is nu volledig vrij
Gebrekkig volgen de klanken elkaar stil op
Die tot leven zullen komen na schrijvers dood
Haperend en krakend tot aan die ene stop
Waar levenden dan zingen voor zijn hemels brood