waarom is er een dunne lijn tussen.
liefde,verdriet,en pijn.
waarom kan het niet alleen heerlijk zijn..
ik blijf dank zij zijn liefde op mijn benen staan.
maar het doet soms pijn tot het bot.
dan denk ik het zit er op.
ik kan niet meer.
maar dan komt mijn kracht.
recht uit mijn hart.
dat is heel wat.
ook al voelt het zuur.
ik voel jou liefdes vuur.
maar mijn lijden is draag baar.
liefde martel me maar.
ik geef toch niet op.
ook sla je op me kop.
ik win het toch van jou.
want zonder zijn liefde heb ik heelemaal geen bestaan.
dus ik kan mijn verdriet wel aan.
ook al moet ik naar de maan.
ik zal er naar toe gaan.
maar dan neem ik ze mee.
en kom ik nooit meer terug.