Jij
Jij
Ik kan rennen voor mijn leven
ik kan rennen van verdriet
weg van mijn problemen
maar vluchten kan ik niet...
Want altijd net voor het einde
als ik mijn lichtje uit wil laten gaan
sta jij klaar om mij op te vangen
en kom je voor mij staan.
Je houdt mij dan stevig vast
zegt waar het op staat
en laat mij niet meer los
voordat je weet dat ik je niet verlaat.
Soms moet je even rennen
voor je verdriet en pijn
en moet je even afstand nemen
om jezelf te kunnen zijn.
Ik zal ook altijd voor jou klaar staan
en eerlijk zijn als dat moet
ik zal mijn licht aan houden
als jij dat dan ook doet!
Reacties op dit gedicht
| ~White.Rose~: | Vrijdag, juni 09, 2006 09:19 |
| mooi hoor..maar ren jezelf niet voorbij ok? Liefs |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 30, 2006 09:38 |
| mooi | |
| sunset: | Maandag, mei 29, 2006 09:48 |
| Wederzijds steunenend, delend. Zo als vriendschap hoort te zijn. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
| Reiger: | Maandag, mei 29, 2006 06:49 |
| Mooi verwoord.... | |
| tulpje: | Maandag, mei 29, 2006 01:40 |
| mooi verwoord liefs tulpje | |
| m@rcel: | Maandag, mei 29, 2006 00:48 |
| wat een hele mooie steunende woorden heel lief geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Alexandra_-x- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||