Zie je me staan
Verlangend naar je hand op mijn koude wang
Reik ik in gedachten naar je gemis
Tussen zeeën die verdwijnen
Rivieren die verstrekken
Kraters die huilen
En jij die mijn tranen droogt
Jij die je armen om me heen slaat
Jij die kijkend in mijn ogen
De gebroken gedachten weg zoent
Fluisterend in stilte
Vertel je je diepste wens...
Zuiderse winden die me met warmte toelachen
Haat en verdriet die verstrekken
Zeeën van liefde die mijn hart vullen met hoop
Fluisterend in stilte
Kijk ik in je tedere ogen
Treurig en bezorgd
Maar liefdevol en koesterend
Zie ik de herinnering van ons twee
Zo denk ik aan je mooie zachte lippen
Die al aftastend mijn mond bereiken
Koud en gebroken voel ik ze op de mijne
Al snel verwijderend schrik je van mijn gelaat
Die blik herken je uit de duizend
Glimlachend met die glinstering in je ogen van herkening
Kus je me net als de eerste keer
Twijfelend maar zo intens
In stilte hoor ik mezelf je naam roepen
En antwoord je me met een blik van verlangens
Naar wat volgen zal...
Fluisterend in stilte vertel ik je mijn diepste wens
In nachten zo broos heb ik aan je gedacht
In tijden van nood leek je nooit ver weg
En nu voel ik pas je warme hand op mijn wang
Je tedere gevoelens en hartverwarmende blik
Kan ik ooit van je weg als ik wakker word en in mijn ogen wrijf
Er nooit achter kom dat ik je mis
Geen hand op mijn wang
En niet de mijne op je schouder...
Neen onmogelijk.