Bij de oude foto’s die oma me toonde,
vertelde ze verhalen over jouw leven
en droomde ik weg terwijl ik dacht aan jou.
Ze wist nog goed dat je vroeger
bloemen plukte en dat je rende
over de weide door het hoge gras.
Maar deze keer was ik het die,
al was het in tranen, een roos plukte
voor jou, mijn lieve overgrootmoeder.
Zo lang heb ik je niet gekend,
maar weet wel dat je mijn favoriet was,
je blijft altijd in mijn herinnering bestaan.
Nu ben jij er al een paar jaar niet meer
en kleurt mijn bloedrode roos,
gelegen op jouw graf, langzaam zwart.
26-05-06