Hij aan zijn schrijftafel dacht:
laat ik nu nog even dan dit
in stilte laat ik dan en dan
laat ik dan glinsterend beginnen:
Ging heut’ morgen übers feld
Ja, zo moet het zijn.
Maar hij moest droevig verdergaan:
het zwakke hart, dat nog niet wist
wel opmerkte de tuingeluiden in mineur:
Bruder Martin, schläfst du noch?
Hörst du nicht die Glocke?
Hier begon de angst
van negen symfonieën
en de dood.
Ooit zal God zelf zich buigen
over partituur en strekking,
wat wijzigingen aanbrengen,
ach Gustav, de elfde bleef onvoltooid,
en zeggen: Maestro, Musik!
Dan zal de hemel
even opengaan om angst,
uit hoofden weggewaaid.
lachebekje1988: | Donderdag, mei 25, 2006 13:49 |
Knap verwoord! liefs, |
|
DrieGeetjes: | Donderdag, mei 25, 2006 08:07 |
:) | |
sunset: | Donderdag, mei 25, 2006 07:49 |
Schitterend!; door mij respectvol en genietend gelezen. Liefs, sunset |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, mei 25, 2006 07:01 |
heel goed in woorden gebracht groetjes Dirk |
|
cosmicdoom: | Donderdag, mei 25, 2006 02:36 |
ja mooi hoor, Mahler is een meester geweest in klassieke muziek, der titan zal eeuwig beeldend zijn voor degenen die het zien,en er is zo veel meer. mooi gedicht . groetjes Jurgen | |
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: Charissa | ||
Gepubliceerd op: 25 mei 2006 | ||
Thema's: |