in twee, in drie,
in vier en in vijf
wordt mijn lichaam gescheurd
eerst mijn armen,
mijn trots vernietigend
dan trekken ze aan mijn benen
de ondersteuning uit mijn leven stelend
ze lachen, want mijn pijn is hun vreugde
slecht een beetje later volgt mijn hoofd
de moed smelt als sneeuw voor de maan
tranen ontspringen uit mijn ogen
die niet meer de mijne zullen zijn
uiteindelijk is het mijn hart
dat ze hebben willen
ze breken het in honderden stukjes
en elk stukje bevat een levenslust
dat uitdooft als het vuur
zonder het voedende hout
ik zie mijn leven steeds weer,
keer op keer,
opnieuw gefolterd
en dan komt de bevrijdende smak
een sprong die mijn leven redde
en een val die er een einde aan maakte