zouden mijn gedichten altijd bestaan?
ik denk het niet...
na een tijdje is iedereen het gewend en verdwijnen ze in het riet...
maar wat niemand weet en wat ook niemand deerd...
na een tijdje ben ook ik het niet meer weerd...
mijn gedichten zijn als baby's!
in het begin vind iedereen ze leuk en is het heel speciaal..,
maar na later ze ouder worden vind iedereen het normaal..,
mijn gedichten hebben aandacht nodig passie vreugde en plezier..,
of kan ik het alleen zo klein als een mier....?