(wg) Het draagt jouw naam

Het draagt jouw naam

Liefste, ik draag mijn verdriet op aan jou,

jij die mijn hart keer op keer liet breken

als een roos die knikt in de zomerwind terwijl de zon de lavendelgeuren waait en mijn liefde huilt als de zoete oceanen. En toch blijft mijn lichaam naar je hopen… Liefste, ik draag mijn verlangen op aan jou, jij die mij zacht bespeelde en verleidde als muziek door eeuwige liefde gedragen terwijl jij niet alleen mijn snaren raakte en mijn hoofd leeft in gebroken verleden. En toch blijven mijn lippen naar je smachten… Liefste, mijn pijnen dragen jouw naam, het was jij die mij liet geloven en hopen terwijl al waar jij om gaf niet de liefde was, niet het smachten naar mij of genieten ik zie nu dat jij slechts mijn illusie bent… En toch bleef de tijd mijn dromenrijk…

Weekgedicht.

Geschreven door

Monique de Boer

Reacties op dit gedicht

Monique de Boer vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

[zwarte engel]:	Zaterdag, mei 20, 2006 20:15
eng mooi..

troebadoer:	Donderdag, mei 18, 2006 21:27
De gedichten van Orion waren de mijne Droomlief Vlammende vlinder Lieflijke muze Even de illusie van dat wat eeuwig is het enig zinvolle dat wat ''liefde '' heet

Bengelmans:	Donderdag, mei 18, 2006 16:13
en dan zo beginnen na een tijd van afwezigheid... je hebt het gewoon in je ;) all you need is a little time :) mooi lieverd! love you kus en knuffel

yazii:	Donderdag, mei 18, 2006 14:38
ontzettend mooi

Paul de Bruyn:	Donderdag, mei 18, 2006 14:25
Ze kwam terug.. En hoe.. heerlijk.

Over dit gedicht

Auteur: Monique de Boer
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 18 mei 2006
Thema's: [Eenzaamheid] [Liefdesverdriet] [Fictie]