Mijn ogen zien een nieuwe waarheid,
mijn verstand moedigt het ook aan
Alleen mijn zwijgend hart
ziet het met lede ogen aan…

Ziet een ander naast je lopen,
die zijn armen om je heen mag slaan
Wie kan nu nog zeggen dat het
geen recht heeft van bestaan?

Hoe moeilijk is het te verliezen
wat je nooit echt hebt gehad?
Hoe kan ik kleuren blijven zien
In dit gapend, zwarte gat?

Eens sprak mijn hart woorden
die niet hardop konden worden gezegd
nu neemt het afscheid,
voorgoed het zwijgen opgelegd

(Dit is mijn laatste gedicht)