Samen gelachen,
Samen gehuild.
Haast alweer twee jaar geleden,
En nooit tussen mijn gedachten verschuilt.
Je hebt me zien opgroeien,
Je hebt me leren fietsen, lezen en schrijven.
Door jou pap, zijn mijn jaren gaan bloeien,
Je had gewoon in leven moeten blijven!
Kun jij mij zien als ik lach,
Of soms stiekem huil.
Dat ik mijn hart,
Even achter m’n gezicht verschuil.
Nu heb je echt voor altijd,
Een speciale plaats in mijn hart.
Ik ben je kwijt,
En blijf achter met smart!
We hebben zoveel herinneringen samen,
zoveel dingen die ons samen verbinden,
Ik weet echt zeker,
Dat ik dat nooit meer zo’n supervader zal vinden!