Arrogant klinkt die stroomtaal der hoogmoed
Ze irriteert mij als verwaande kwast
Zelfingenomenheid doet niemand goed
Het bezorgd jou en je medemens last
Je doet alsof je beter bent dan wij
Wij, natuurlijk voor jou die anderen
Maar nam je er, wat, zelfzekerheid bij
Zou je het inzien en veranderen
In je eigen wereldje heel apart
Leef je alsof je zich hebt ingebeeld
Alleen te staan uitgebeeld zonder hart
Waardoor je steeds maar zichzelf benadeeld
Als jij denkt dat je met hoogmoed ons raakt
Ben je met je zelf te ingenomen
Maar komt de dag dat je daaraan verzaakt
Zal ook ons hart, in jou komen wonen