papa
PAPA.
Je hebt me het leven gegeven
al was dit voor even
je nam het heel vlug
weer tot je terug.
DE streepjes pyama
vaak naast mijn bed,
samen een geheim
niet overpraten,
als ik dat niet zou laten!
wil je me smoren
wensen dat ik niet
was geboren.
Vijf, het doet nog pijn
hoe kon je toch
mijn papa zijn.
op mijn tiende
weggelopen,
iemand moest me aanhoren
zal ik hopen,
naar oma ben ik gelopen,
ik moest en zal terug!
was jou betoog,
ik was een kind dat loog.
terug in die zelfde hel
als voorheen,maar stel
als ik de pillen nam van jou
kom ik in de hemel, gauw.
twaalf jaar, de pillen waren niet sterk
de arts deed ook al niet zijn werk.
gevochten heb ik iemand moest mij toch geloven.
tot ik kwam in het verweer,
het broodmes met dat houten bruine left
vergeet ik niet meer.
de fietspomp in de hoek ,van de schuur
draag ik nog op mijn rug,
de trap naar boven was een hel
naar beneden, ging heel snel.
mishandeling,hoe komt ze erbij
dat was wat je tot ieder zei.
in de schoolraad zat je,men vond je lief
gelukkig kwam men er achter ,je was een dief
een dief ,die zelfs van overledenen stal
of ik dit allemaal vergeten zal
hulp heb ik zelf moeten zoeken,
en heb gelezen vele boeken.
vertrouwen in de mensen heb ik weer terug,
ben nu een vlotte tante
en totaal niet stug.
vroeger vluchte ik voor papa,
nu jij voor mij.
ik durf je in de ogen te kijken
jij niet bij mij.
ook half zus had bij jou het zelfde leven
het lag in je aard.
Hiervoor ,kreeg je geen straf
het was verjaard,
vaak wenste ik je dood
en hoop nu dat lang blijft leven
dat god je dit als straf heeft gegeven.
ieder zal dit van me weten
dat was je even vergeten.
een confrontatie op straat,
niemand ,die je hiervan kent
tegen je praat.
in je nieuwe straat,hebben de mensen ook oren
je zal wensen dat je niet was geboren.
ben nu vijftig,en zal jij nog tien leven misschien
een ding weet ik zeker, in de hemel zal ik jou niet zien.
het kan dat ik voor je aan zal gaan
aan de andere kant durf ik fier gaan staan
en zeggen dat dit kind ,niet loog
zelfs voor god zijn aangezicht, heb jij een andere betoog.
papa ik heb terug
wat jij me nam
mijn
leven.
Je hebt me het leven gegeven
al was dit voor even
je nam het heel vlug
weer tot je terug.
DE streepjes pyama
vaak naast mijn bed,
samen een geheim
niet overpraten,
als ik dat niet zou laten!
wil je me smoren
wensen dat ik niet
was geboren.
Vijf, het doet nog pijn
hoe kon je toch
mijn papa zijn.
op mijn tiende
weggelopen,
iemand moest me aanhoren
zal ik hopen,
naar oma ben ik gelopen,
ik moest en zal terug!
was jou betoog,
ik was een kind dat loog.
terug in die zelfde hel
als voorheen,maar stel
als ik de pillen nam van jou
kom ik in de hemel, gauw.
twaalf jaar, de pillen waren niet sterk
de arts deed ook al niet zijn werk.
gevochten heb ik iemand moest mij toch geloven.
tot ik kwam in het verweer,
het broodmes met dat houten bruine left
vergeet ik niet meer.
de fietspomp in de hoek ,van de schuur
draag ik nog op mijn rug,
de trap naar boven was een hel
naar beneden, ging heel snel.
mishandeling,hoe komt ze erbij
dat was wat je tot ieder zei.
in de schoolraad zat je,men vond je lief
gelukkig kwam men er achter ,je was een dief
een dief ,die zelfs van overledenen stal
of ik dit allemaal vergeten zal
hulp heb ik zelf moeten zoeken,
en heb gelezen vele boeken.
vertrouwen in de mensen heb ik weer terug,
ben nu een vlotte tante
en totaal niet stug.
vroeger vluchte ik voor papa,
nu jij voor mij.
ik durf je in de ogen te kijken
jij niet bij mij.
ook half zus had bij jou het zelfde leven
het lag in je aard.
Hiervoor ,kreeg je geen straf
het was verjaard,
vaak wenste ik je dood
en hoop nu dat lang blijft leven
dat god je dit als straf heeft gegeven.
ieder zal dit van me weten
dat was je even vergeten.
een confrontatie op straat,
niemand ,die je hiervan kent
tegen je praat.
in je nieuwe straat,hebben de mensen ook oren
je zal wensen dat je niet was geboren.
ben nu vijftig,en zal jij nog tien leven misschien
een ding weet ik zeker, in de hemel zal ik jou niet zien.
het kan dat ik voor je aan zal gaan
aan de andere kant durf ik fier gaan staan
en zeggen dat dit kind ,niet loog
zelfs voor god zijn aangezicht, heb jij een andere betoog.
papa ik heb terug
wat jij me nam
mijn
leven.
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Donderdag, maart 27, 2008 23:53 |
| Dit stuk is heel mooi geschreven en geef moed: of ik dit allemaal vergeten zal hulp heb ik zelf moeten zoeken, en heb gelezen vele boeken. vertrouwen in de mensen heb ik weer terug, ben nu een vlotte tante en totaal niet stug. vroeger vluchte ik voor papa, nu jij voor mij. ik durf je in de ogen te kijken jij niet bij mij. |
|
| Elenore De Groote: | Donderdag, maart 27, 2008 23:50 |
| Zo knap geschreven! Ik heb bewondering voor jouw moed en levenskracht! Heel veel sterkte en ik wens je heel wat moois op je pad. Je eerste gedicht getuigt al direct van grote moed en een waar talent! Ik lees graag jouw gedichten. Liefs, Elenore xxx | |
| vampire: | Woensdag, september 19, 2007 15:42 |
| goed zo!!! *laat traantje vallen* ben blij dat jij die kracht gevonden hebt:) liefs stephanie |
|
| Michaëla: | Vrijdag, januari 19, 2007 16:19 |
| Zeer mooi geschreven, kreeg er kippevel van. Ik ben blij voor je dat je je leven weer in eigen handen hebt kunnen nemen. Ik hoop dat ik ook zo sterk kan en mag zijn. Liefs Michaela |
|
| horsewoman: | Woensdag, juli 19, 2006 15:52 |
| knap gesgreven maar pijnlijk je hebt het zwaar te verduren gehad maar je hebt je leven trug proficiat |
|
| RozenGeurr: | Zondag, mei 28, 2006 00:17 |
| Vaders :( Ik heb er ook zo mijn ervaringen mee.. :( Kus... |
|
| RozenGeurr: | Zondag, mei 28, 2006 00:16 |
| wauw, ik ben echt helemaal stil... heel mooi, echt ! veel sterkte nog Ik hoop dat je vader nog lang lijdt Liefs, Roos |
|
| x-sannj-x: | Zondag, mei 21, 2006 13:29 |
| moooi verwoord, en heel veel sterkte dermee | |
| yazii: | Woensdag, mei 17, 2006 17:17 |
| o zo herkenbaar. veel sterkte |
|
| Engeltjuh: | Woensdag, mei 17, 2006 03:40 |
| zeer sterk gedicht. graag gelezen, liefs van amber | |
| Miss.Siske: | Woensdag, mei 17, 2006 03:18 |
| nice ... echt schoon geschreven ... en veel sterkte zou ik zou zeggen ... ik ken dit gevoel ... | |
Over dit gedicht
| Auteur: frouwkje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Charissa | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||