Voor altijd opgesloten
In mijn eigen herrineringen
Jouw zoute tranen over mijn wangen
Veranderen naar zoet, terwijl ik kijk
Ooit, mijn liefste, zal er vrede zijn
Dan is er harmonie
En alleen wij kunnen de uitgang vinden
Want wij hebben dit pad al eerder belopen.
Het lijkt al zo lang geleden
Dat we daar liepen
Hand in hand
Vredig en alleen.
Ik probeer het te vergeten
Niet meer te wenen over het verleden
Maar ik ben niet bang om dood te gaan
Als ik jou tegenkom op de weg heen.