Mijn roep vindt gehoor.
Zon, mijn liefde heb ik je vaak betoond,
Verkeer nu in tomeloze smart.
Mijn hunkering lang niet beloont,
Oh schat waarom zo akelig hard.
Ik weet niet wat je er van bakt,
De moed zinkt mij in de schoenen,
We hebben zelfs geen oogcontact,
Hoe kunnen wij ons ooit verzoenen.
Zodra jij mij toch weer eens ziet
Verschuil jij je achter dikke wolken
Waar ik van jouw aanwezigheid geniet,
Hoe kan ik jou mijn liefde vertolken.
Ik heb mijn hart aan jou verloren,
Het grauwe wolkendek de scheidsmuur.
Ik kan alleen maar jou bekoren:
Hoe lang nog, noem toch dag en uur.
Mijn roep om hulp vindt gehoor,
Zij schuift wat wolken iets opzij
Een brede lach van oor tot oor;
Een gulle lach, ik weet, alleen voor mij.
han janzen 14-2-2006
Klaes: | Maandag, mei 15, 2006 19:26 |
verbijsterend dit mooi groet /Klaes |
|
L!@: | Maandag, mei 15, 2006 18:13 |
prachtig Han,,, | |
elien..l0ve: | Maandag, mei 15, 2006 16:38 |
heel mooi! liefs,, eline |
|
nippy: | Maandag, mei 15, 2006 16:17 |
heel mooi verwoord!!! liefs, | |
kitkat star: | Maandag, mei 15, 2006 15:29 |
mooi hoor! heel mooi ga zo door! knuf, |
|
lachebekje1988: | Maandag, mei 15, 2006 15:10 |
Mooi verwoord hoor! Liefs, |
|
m@rcel: | Maandag, mei 15, 2006 15:10 |
wat een heerlijk gedicht en hier beginnen de wolkjes ook weg te schuiven nu Liefs m@rcel |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 mei 2006 | ||
Thema's: |