En ik schrijf het net zo lang,
net zo lang,
tot het woord,
me vreemd overkomt.
Zo vaak al geschreven,
zo vaak al,
maar deze keer,
is het van mij ontvreemd.
Een heel A4tje vol,
helemaal vol,
dat ik om niemand geef,
Niemand.
En plots,
ziet dat ene woord,
er heel anders uit.
Vreemd.
En niemand die het begrijpt.