Achter de eenzame dagen
lag vaak een oase van genot
Een fladderende vlinder
zoekende naar dromen
zonder verbod
Achter torenhoge heuvels
zag ik steeds
een veld vol bloemen
Kansen op een leven met jou
elke dag een beetje meer
doch iedere nacht weer vragend
wanneer, mijn God
wanneer
zie ik mijn liefste weer
Achter de eenzame dagen
lag steeds een beloning
voor de pijn
Een reden voor het steeds weer
zo lang alleen
ver van jou vandaan te zijn...
Achter de eenzame dagen
komt nu steeds weer
een dag met tranen
Steeds weer een nacht met vragen
Wanneer, lieve God
wanneer
mag ik weer
bij mijn liefste zijn
begint opstaan weer met een lach...
Na het beleven
van alweer
een lange eenzame dag...