ik reikte je mijn hand
langzaam is ‘t gegroeid
dagen, nachten, weken
maandenlang geboeid
ik heb alles geprobeerd
krijg je niet uit mijn hoofd
‘k vind geen woorden meer
ben van mijn hart beroofd
doe mijn best stoer te lijken
kans dat je me gelooft is klein
probeer je zelfs wijs te maken
dat mijn gevoelens over zijn
ook op een drukke dag als deze
als de zon ons hart verwarmt
denk ik meermaals aan jou
heb ik je voor ‘t slapen omarmd
zeker dat ik er overheen kom
zo kan het niet verder echt
in mijn oude, gehavende hart
kan zoveel smart niet terecht
fantasie die waar wordt is magie
droomde dat ik een sprookje las
dat we samen waren jij en ik
alsof al de rest van geen tel was
ik weet dat ik je morgen zie
en dat ik me vast beter voel
‘t is de nacht die me donker maakt
denk dat je weet wat ik bedoel