leven
I ben als een zwerver
Doelloos wandelend trek ik verder
Op een pad dat zo onzeker is, met geen duidelijk begin of eind
Toch houd iets me overeind
dit pad dat we leven noemen
voor iedereen hetzelfde
En toch weer ook niet
De een bewandeld het in het licht van de vreugde
de ander in de schaduw van verdriet
We zijn allen samen op de wereld...
en toch weer ook niet
Laatst zag ik een kind eenzaam in de menigte
Zittend tussen een massa volk
en toch helemaal alleen
Verdwaald , niet achtergelaten
afgedwaald van het pad
wachtend op een toereikende hand
van een vreemde
de vriend die het nooit heeft gehad
De zwerver die ons verder helpt
Allen zijn wa als die zwerver en kunnen we de hand toerijken
even de tijd nemen
en niet gewoon toekijken
Want eens zit je daar zelf
Helemaal alleen, aan de kant
En loopt het leven niet zoals gepland.
| Augustijntje: | Vrijdag, mei 05, 2006 20:14 |
| you''re right..we all have to walk that road ourselves..but a little assistance is always welcome.. nice poem..(but I do prefer your english ones..but hey, who am I, right!) x! |
|
| melissa b: | Vrijdag, mei 05, 2006 19:19 |
| het is heel erg waar.. want je leert ook allemaal lessen van het leven toch? heel mooi geschreven!!!!!!! |
|
| Hendrika89: | Vrijdag, mei 05, 2006 16:59 |
| wauw, heel erg mooi neergezet.. Liefs |
|
| ma_vie: | Vrijdag, mei 05, 2006 16:51 |
| hey, Woow... dit is mooi... En zeker waar! liefs, ma_vie |
|
| appeltje: | Vrijdag, mei 05, 2006 15:53 |
| heeel mooi beschreven geschreven en omschreven, mooi verwoord! liefs |
|
| Auteur: just_damn_good | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||