Ik sla de bladzijde om, al 2 delen voorbij van mijn leven
soms te snel, soms hard, soms geweldig
veel verdriet en woede
ik heb ze nooit laten zien, ik heb ze opgekropt, mijn hart volgestampt met woede, verdriet.
De storm in mijn hart gaat tekeer, 't wil eruit,
Maar het zit opgesloten, opgesloten in een lijf wat aan de buitenkant hard en gevoelloos lijkt.
Van binnen is het een storm van emoties, woede, verdriet
van buiten sterk, van binnen zó zwak
Waar, waar kan je woede stoppen? Waar kan je verdriet lessen?
Waar krijg je het antwoord dat niemand geven kan
Het 1e deel van m'n leven, zonder zorgen, ik deed wat ik wil, ik schaamde me nergens voor.
Ik werd ouder, ik veranderde en kreeg een nieuwe droom. Het lijkt onmogelijk,
Maar het moet werkelijkheid worden, voordat het te laat is.
Niemand helpt me, lijkt wel, kritiek, dat is wat ik krijg.
Nog meer woede, waar moet 't heen, m'n hart zit al vol.
Het lijkt wel een vulkaan die uitbarst.
Een vulkaan van duizenden emoties.
ik probeer het te kalmeren, probeer blij te zijn.
Ik ben niet ongelukkig, maar ook niet gelukkig
waarom lieg ik tegen iedereen