Koren bloemen en klaprozen
Liep er ooit door, niets wetend, niet beseffend dat ik er liep, ogen gaan open en kijken voor het eerst
ik praat in mezelf, praat veel in mezelf, ben een binnenprater
iemand kijkt me aan, kijk terug, ik ben een kijker
het kleine meisje lacht, breekbaar, tranen verdampen
ze reikt naar de zon, rekt zich uit, bloot zonder schaamte, naakte perfectie
ik loop door vergeten velden
zat ooit op schommels die de hemel bereikten
hoger en hoger en hoger
angst en twijfel zijn jassen, met stalen sloten waar knopen moeten zitten
tweedehands
uit mijn jeugd
versmolten met mijn huid door de jaren
wolken zijn gebleven
ze gaan alleen sneller, tel ze niet zo vaak meer
het gras is anders, niet eens groener
korenbloemen, klaprozen
te weinig
om boeketten te schenken aan dat meisje met sproeten en blonde krullen
ik zit naast haar, ze kijkt me aan, kijk terug
herken haar
ze is er nog, de wolken ook en de velden zeker
we gaan schommelen, om het eerst tot aan de hemel
jassen vallen op de grond
naakte perfectie
heb je gemist, maar bleef je zoeken
in alles
iedereen
heb je gevonden tussen de korenbloemen en de klaprozen
ben blij je te zien
in vergeten velden...
wat vergeten is kan herrinert worden
eveneens als de liefde al zo diep die je me geschonken heb
opnieuw zal ik herrinneren.... herrinneren wat er gebeurd is tussen ons en wat nog moet komen