Verdriet vervlocht in je hart
de tekening erop, is gekrast in vele kleuren
een verleden geschetst, onbespreekbaar
om de pijn niet te voelen
Even leek het licht helder te schijnen
in de weemoed van de klanken
die geruisloos door je aderen stromen
met de woede die nog niet bekoeld is
Het kolkende water, koelde je ooit af
je ziel gebroken en de huid gescheurd
je vocht door, om de warmte weer te willen voelen
en de zon op je te laten schijnen
Het fundament van je huis zwaar gebarsten
wordt weer langzaam opgebouwd
en het pand sterk te maken
waar je ooit gelukkig zal zijn
Thuis in je eigen hart
HIJ&ZIJ: | Maandag, mei 08, 2006 13:57 |
ja sterk en mooi verwoord! | |
ring: | Woensdag, mei 03, 2006 20:47 |
en zo brak de laatste steen, om een nieuw fundament te bouwen... waar je thuis kunt zijn in je eigen hart! ontroerend mooi!xxxingrid |
|
Tika: | Woensdag, mei 03, 2006 12:30 |
Ontzettend mooi Mieke. Heel bijzonder, hoe je mijn gevoel hier hebt neergezet. Dankjewel, voor je troost en vriendschap. Doet heel goed. Liefs en kus van Tika |
|
Deus et Dominus: | Woensdag, mei 03, 2006 11:01 |
Mooi beschreven en absoluut waar! Liefs Deus | |
~~~eilahtan~~~: | Woensdag, mei 03, 2006 08:43 |
heel mooi verwoord mieke liefs knuf nathie |
|
scientist: | Woensdag, mei 03, 2006 08:40 |
Dit hoop ik te herkennen. Liefs |
|
L.Bert: | Woensdag, mei 03, 2006 08:36 |
Zo mooi.... | |
lachebekje1988: | Woensdag, mei 03, 2006 08:34 |
Mooi verwoord! Liefs, |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, mei 03, 2006 07:24 |
moedig verwoord |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Charissa | ||
Gepubliceerd op: 03 mei 2006 | ||
Thema's: |