ik zat naast je sterftebed
al die mooie herinneringen toen.
ik zou nog zo veel dingen met je willen doen
ik zou nog zo graag willen zeggen
hoe erg ik je ga missen ...
Je ogen keken mij aan,
en het leek of de tijd even stil had gestaan
ik wou dat je nog even bij me kon blijven,
maar het was voor jou al tijd om te gaan ...
en nu ben je er niet meer
het was te laat voor echt afscheid
dus ik doe het op de condoleance gelegenheid
ik raak je aan en je bent ijskoud
en ik zelf kreeg het benauwd ...
Daar lig je nu, in een kamer vol met bloemen ...
en ik had van alles kunnen noemen,
maar er is voor mij een iets heel piepklein:
nu heb je nooit meer verdriet en pijn ...