De dagen op het eiland waren heerlijk
Als klein meisje kon je daar je gang gaan
Lekker in de duinen spelen
Spelen tot het eten klaar zou staan
Maar tijdens de nachten
Boven in de slaapkamer van het huis
Gebeurden er dingen
Die hoorden daar niet thuis
Als ik er nu aan denk
Denk ik was het nou zo erg wat daar gebeurd is
Maar hoe dan ook
Het is het vertrouwen wat ik daardoor nu mis
Beneden hoorde ik mijn ouders lachen en praten
Terwijl ik daar verstijfd op bed lag
Voelde veel,
Maar er was niks wat ik zag
Hij wilde me verwarmen
Fluisterde hij in mij oor
Maar dat er meer achterwege zou komen
Had ik toen nog niet door
Wist niet dat hij alleen zijn eigen behoefte bevredigen wou
Wist niet dat hij daarvoor mijn lijf nodig had
En daarvoor, voor het gemak
Mijn gevoelens even vergat
Maar ik had het ook koud
En dacht dat hij de verstandigste was van ons twee
Hij is immers mijn grote broer
Dus ik zei in eerste instantie geen nee
Toen hij met dingen begon die ik niet wilde
En ik niet precies begreep hij deed
Durfde ik geen nee meer te roepen
En te laten weten dat ik onder zijn daden leed
Durfde geen geluid te maken
Durfde me niet te bewegen
Bang dat hij me nog meer zou aanraken
Hij was immers groot en sterk
Mijn grote broer
En in mijn ogen
Zo ontzettend stoer
Dat wat gebeurd is
Heeft jaren de vier muren niet verlaten
Tot ik onlangs met mezelf in de knoop kwam
En er toch echt over moest gaan praten
tTwee vriendinnen weten er wat van
Die vertrouw ik om n kijkje te nemen in mijn verleden
Want schaam me zo
Het is immers allemaal al zo lang geleden
Mijn ouders kan ik het niet aandoen
Want hoe vertel je, dat slachtoffer en dader
Beide je kinderen zijn?
Hoe vertel je dat een moeder en een vader?
Ik wil ze de pijn niet aandoen
Zelfs mijn broer niet
Want hoe moeten ze dan verder gaan
Het zal ze te veel pijn doen en verdriet
Ze kunnen de situatie niet veranderen
Het is en blijft mijn leven
En het blijft mijn broer
Om wie ik, ondanks alles, zal blijven geven
x-sannj-x: | Zondag, mei 21, 2006 13:48 |
Het raakt mij oowk heel erg... heel veeel sterkte, en zoek maar iets meer hulp om te verwerken | |
twentesmurfin: | Donderdag, mei 18, 2006 14:01 |
hoi, Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, omdat dit mij ongelofelijk raakt. Ook ik voe het zo.Het vreemde is dat ik heel goed met hem overweg kan nu. Dat wordt niet begrepen! Sterkte! Mail me maar als je wilt, zou ik fijn vinden. Ik weet hoe fijn het is als iemand wil luisteren en je begrijpt. En geloof me, dat doe ik. Knuf Bubbel |
|
Fairy_Jessica: | Vrijdag, april 28, 2006 21:52 |
hoi, Ik ben een stil van het gedicht, het is heel mooi en heel erg dat je zoiets heb meegemaakt sterke :) XxX jessica |
|
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Charissa | ||
Gepubliceerd op: 28 april 2006 | ||
Thema's: |