Samen met collega`s...
Samen met collega`s,
een jochie gaan bekijken..
Het zou zo anders gaan,
dat zou spoedig blijken…
Samen met collega`s,
beschuitjes willen eten,
Het zou zo anders zijn,
dan wij op voorhand konden weten…
Samen met collega`s,
moesten we van de broer gaan horen…
Dylano het kleine jochie,
was in de nacht geboren..
Hoe anders was het acht uur later,
toen Dylano zijn strijd al had verloren…
Samen met collega`s,
zijn we wezen kijken…
Naar een levenloos jochie,
eruitziend als een pop
Hoe mooi was het geweest,
Als dit kleine jochie de aarde
was komen verrijken …
Zo moeilijk voor mij te begrijpen,
zo moeilijk om steun te geven,
zo moeilijk met woorden uit te leggen,
nog moeilijker, de juiste woorden zeggen…
Zoals Raymond ( de vader) zelf zei:
“John, hoe kan een God zo mooi mensje maken,
waarom kan deze God, hem dan weer kwijt geraken,
nee, John zo`n God, bestaat niet echt voor mij”.
Deze woorden ze kerven in mijn ziel,
ik wil mijn Vader niet af gaan vallen,
dat is niet echt mijn stiel….
Maar, het echte begrijpen, is een heel ander verhaal,
het enige wat ik gedaan heb, is een gedicht gaan schrijven,
Zoals vele anderen deden, zo hoop ik dat de woorden,
en de goede herinnering van vriendschap,
in hun hart mag blijven…
Zodat ik in de toekomst er voor dit stelletje kan zijn,
wanneer ik iets meer woorden heb van troost,
voor hun verdriet en pijn..
Samen met collega`s….
John
Dit gedicht wat hieronder staat is voorgelezen
Raymond & Finola
Onvoorstelbaar…
Het enige wat me te binnen schiet,
Onvoorstelbaar, zo onvoorstelbaar,
Begrijpen, nee, dat lukt me niet….
Onvoorstelbaar, dit mooie jochie uit jullie dromen,
waarvan je wist, geduld… straks gaat hij komen,
straks zal hij worden geboren,
onvoorstelbaar, ineens, weg,
Dylano wel gekregen,
maar zo abrupt verloren….
Onvoorstelbaar, slechts even aan ’t leven geroken,
Onvoorstelbaar, nu al in de knop gebroken…
Ik wens jullie sterkte, bij de pijn en het verdriet,
er is geen woord van troost,
wat me te binnen schiet,
Onvoorstelbaar…
Veel sterkte in de toekomst,
willen jullie je hart luchten in een gesprek,
voel je welkom bij ons thuis…
John & Anne
Mochten er nog mensen zijn die deze jonge ouders willen bemoedigen, stuur je mailtjes maar naar mij, dan stuur ik ze door