Ik mis de jongen die ik 2 jaar geleden leerde kennen.
Die zo lief voor me was en me lekker kon verwennen.
Die me steunde in moeilijke tijden, en me tranen deden verdwijnen.
Hij die voor mij de zwarte wolken deed verdwijnen en de zon liet schijnen.
En nu kijkt hij om mijn verdriet heen alsof het hem niks kan schelen.
Terwijl ik hem zo hard nodig heb om m'n wonden te helen.
Dat ie zegt dat alles goed komt en een arm om mij heen slaat.
Want ziet hij dan niet dat het zo slecht met mij gaat?