Vaak voel ik me verward ,
Vandaar dat ik nu dit gedichtje start .
En soms voel ik me niet volmaakt ,
Doe maar wat , teveel gemaakt .
Moet je alles hebben om compleet te zijn ,
Compleet ben ik dus niet en dat doet vaak pijn .
Waarom oordelen mensen o zo snel ,
Als ik ze over mijn Syndroom vertel ?
Denken ze dat het mij nooit naar me hoofd toe stijgt ,
Wanneer ik moet zeggen dat ik nooit kinderen krijg .
Maar mijn leven word geleefd door androgeen ,
En nee dat is het niet alleen .
Vaak merk ik niet eens hoe ik reageer en dat komt door mijn gebrek aan hormoon .
Opvliegers en buien voor mij is dat gewoon .
Al vanaf 1998 , das al zo’n 8 jaar ,
Leer ik er mee omgaan ookal is dat best wel zwaar .
En ookal denk ik dat het nog wel eens erger wordt ,
Dat kan niet , ik kan niet stil zitten en moet voort .
Het contact hebben met jongens vind ik soms wel eng ,
Hun oordeel en reactie door elkaar heen meng .
Dat ze mij accepteren is een droom ,
Nou denk je vast doe toch eens gewoon .
Ze hebben me vaak hiervoor in de steek gelaten,
Voor zoiets onzinnigs verlaten .
Ook ik verdien iemand die van me houd ,
En mij blindelings vertrouwd .
Ach ja ik leef al 8 jaar met deze wetenschap ,
Maar toch droom ik van een zwangerschap .
Een gewoon leven net als iedereen ,
Maar er is geen mens zonder zijn of haar probleem .
Als dit mijn lot moet zijn dan moet het maar ,
Misschien dat deze gedachte mij dan maar bedaar ..
Je kan niet alles hebben in het leven ,
Dus mijn doel is anderen veel te geven .
Niet alles is zo negatief ,
En ook voor mij komt er ooit een lief .
Die mij geeft wat ik nodig heb en wil ,
Acceptatie , respect en liefde dit graag heel erg veel .
En als de dag zover is dat mijn leven weer op orde is ,
Weet ik dat ik toch niet echt zo heel veel mis .