vandaag voelen wij opnieuw het gemis
jou plotselinge overlijden een jaar geleden
lieve pap weet je dat het leven heel anders is
en zoveel missen wat we van jou kregen
van binnen hebben we nooit willen accepteren
dat jou overlijden geen medisch falen was
en al blijven ze steeds het tegendeel beweren
het is begonnen met een been wat niet genas
een lichaamseigen bacterie werd er gezegd
dat zou de doodsoorzaak van jou zijn
en ach er wordt dan zoveel uitgelegd
maar het helpt niet het doet alleen maar pijn
nu een jaar later pap is er elke dag een gemis
en al zegt men dat het allemaal wel slijt
maar om te voelen hoe het zonder vader is
dat verdriet raak ik mijn leven niet meer kwijt
lieve papa en zeker ook lieve opa mos
wij zien jou door alle mooie sterren heen
herinneringen aan jou laten we nooit meer los
want zoals jij was zo was er voor ons geen een
arie: | Maandag, april 24, 2006 17:31 |
Jouw missen van.. zo vol liefde.. zo liefdevol geschreven. Ja, het doet pijn.. Nog altijd.. Toch gaat ook jouw leven door en mag je troost vinden in mooie gedachten van toen Veel liefs, arie |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, april 23, 2006 23:32 |
Heel rakend, Rian...mijn medeleven geef ik je hier...het is hard en missen? Dat blijf je houden... LAlleen de scherpe kantjes zullen er af gaan liefs en sterkte Jannie |
|
mums: | Zondag, april 23, 2006 22:49 |
de dag is inmiddels bijna voorbij. Het blijven dagen met een extra stukje gemis. We kunnen nu eenmaal niemand missen. Knuf. liefs mums |
|
lachebekje1988: | Zondag, april 23, 2006 19:43 |
Prachtig mooi geschreven en zo herkenbaar! Liefs en heel veel sterkte! |
|
m@rcel: | Zondag, april 23, 2006 15:30 |
heel,veel sterkte Riann Vandaag Knuffie m@rcel |
|
~~~eilahtan~~~: | Zondag, april 23, 2006 09:54 |
mooie herinneringen is wat over blijft en het gemis daar zullen we mee moeten leren leven schitterend geschreven liefs knuffie nathie |
|
Black Lord: | Zondag, april 23, 2006 08:36 |
verlies doet altijd pijn maar herinnering mag er altijd zijn koester en denk maar voel het ook als geschenk dat je veel hebt mogen delen geef het de tijd en laat wonden helen troost knuffel ***Wim**** |
|
remie: | Zondag, april 23, 2006 07:33 |
ja meis we moetens missen,ik voel met je mee, voor mijn nog een paar dagen dan is het 2 jaar geleden dat mijn man, en nog heb ik mijn plekje niet gevonden...liefs Remie | |
Dirk Hermans: | Zondag, april 23, 2006 06:38 |
het mag nog zo lang geleden zijn het gemis is zeker niet minder groot het is die leegte en je blijft hen toch missen ik mis zo ook mijn oma ik begrijp heel goed wat je meemaakt veel sterkte,groetjes Dirk |
|
L!@: | Zondag, april 23, 2006 06:27 |
integer verwoord gedicht... en natuurlijk zal het gemis blijven.. de kunst is om het een plaatsje te geven in je leven.. want jij moet wel doorleven.. Hij zou niet anders gewild hebben.. liefs, en sterkte vandaag... L!@ |
|
Renate-td-: | Zondag, april 23, 2006 00:44 |
Veel sterkte vandaag... knuffel |
|
Niniki: | Zondag, april 23, 2006 00:41 |
Ik zeg niet dat het zo is gegaan, maar een lichaamseigen bacterie, die normaliter niet in het bloed zit en toch in het bloed geraakt kan heel veel teweeg brengen, helaas zelfs de dood. Sterkte meis. Knuffie Nini |
|
Peter van Tiel: | Zondag, april 23, 2006 00:23 |
Heel lief gedichtje. Wens jullie heel veel sterkte. Troost- en trustenknuffie van, Peter. |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2006 | ||
Thema's: |