Achterna gezeten door mijn schaduw
vlucht ik naar het donker dat mij zal binden
ik wil het licht niet meer aanschouwen
en kruip verder weg dan je me ooit zal vinden.
Mijn hart verscheurd zelf de waardeloze snippers
verder dan je nog één woord kan lezen
blokkeer de gedachte aan mij
ik zal enkel licht blijven vrezen
Geketend en verloren in innerlijk zijn
pas ik het kleed wat voor me wordt gekozen
of mag ik mijn weg zelf verder kruipen
laat me simpel leven in het tijdloze
De trap op mijn ziel kwam
als een rotsblok wat niet weg is te schuiven
ik ben me van geen kwaad bewust
en zal enkel een simpele dood opsnuiven
Laat me nachten huilen in het donker
zwarter kan mijn bestaan niet worden
eens achter de horizon komt het tevoorschijn
dan zal deze roos bloeien ….. die verdorde
mamsiemomo: | Donderdag, april 20, 2006 22:52 |
Prachtig geschreven Remie! Liefs, Mo | |
Jan van Dord: | Donderdag, april 20, 2006 20:46 |
Prachtig gedicht !!! jan |
|
dear*diary: | Donderdag, april 20, 2006 19:42 |
sterk neer gezet.. liefs, michelle |
|
Gert: | Donderdag, april 20, 2006 15:36 |
Prachtig mooi Remie. Liefs, Gert |
|
Reiger: | Donderdag, april 20, 2006 13:55 |
Prachtige fictie! | |
elze: | Donderdag, april 20, 2006 12:33 |
jaja...veel gevoel blootgelegd.. mooi neergzet...en wat is fictie als de woorden toch uit je gevoel komen kus..laifs,,elze |
|
m@rcel: | Donderdag, april 20, 2006 12:28 |
prachtig mooi geschreven Remie Liefs m@rcel |
|
lachebekje1988: | Donderdag, april 20, 2006 12:06 |
Heel erg goed verwoord! LIefs, |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, april 20, 2006 12:05 |
heel sterk neergezet groetjes Dirk |
|
fran92: | Donderdag, april 20, 2006 11:29 |
gelukkig fictie wel hele mooie liefs en knuff fran92 |
|