woorden gevangen in je hoofd,
Als druppels die het vuur in je dooft.
Deze druppels zijn zo hard als steen,
Je houdt je in het begin nog op de been.
Maar de druppels doen je heel veel pijn,
En je dam wacht vergeefs naar wat zonneschijn.
De druppels sijpelen binnen één voor één,
Ze zijn nu ook groter als voorheen.
nu druppelen er wat druppels naar buiten,
in de vorm van tranen die naar buiten spuiten.
Ze voelt je opgelucht, deze druppels moesten eruit,
Maar je hebt nog steeds pijn, ondanks dit helend kruid.
Wat anders komt nu naar binnen, maar dit doen je geen pijn,
De veren van vriendschap, ze werken als een gordijn.
Waar zijn nou de druppels van het pestkop,
Ze worden afgestoten door de veren, ze houden de druppels op.
Het moraal van het verhaal:
Het remedie van pesten is vriendschap,
Karim (een ex-gepeste) (18-04-2006)