jij voelt geen splinters in mijn huid
of botten die duchtig kraken
jij ziet de wazige blikken niet
die mijn ogen donker maken
en overweldigend de chaos is
om het trachten te overwinnen
jij opent steeds weer deuren
die ik achter me dicht wil slaan
hou de sleutel voor jezelf
stap opzij en sta me toe, te gaan
Boudaatje: | Donderdag, mei 11, 2006 21:12 |
Laattijdig reactie van mijn kant. Niemand kan je die toestemming geven, zoals niemand je zou mogen vragen om niet te gaan. Je bent eigenaar over jouw lichaam over jouw gedachten gevoel en ziel. Dus ik fluister je niet blijf voor ons, maar blijf voor jezelf. liefs xxx |
|
Hans Winter: | Dinsdag, april 18, 2006 22:21 |
* wat sta je daar niet weg te gaan, waarom blijf je verbonden met mij, waartoe zwijg je zonder mij aan mijzelf te laten, wanneer zal je niet langer meer betrokken zijn op mij, wat weet je van heel die rimram rond wervelende warboel, de wanhoop, van door mijn vingers geglipte ademtranen, waarom * hans |
|
lachebekje1988: | Dinsdag, april 18, 2006 14:21 |
Heel mooi verwoord! Liefs, |
|
Bert Vos: | Dinsdag, april 18, 2006 01:26 |
mooi is hierbij het verkeerde woord, maar de emotie spat ervan af dat wel. weet dat je het goed doet, en dat je er mag zijn. al vaker gezegd, maar blijf dit doen liefs Bert |
|
J-o-Y-c-E: | Dinsdag, april 18, 2006 00:22 |
woow...egt herkenbaar...zoals eye witness het al zegt.. Liefs Joyce |
|
eye witness: | Dinsdag, april 18, 2006 00:18 |
Jeetje wat mooi geschreven. Herkenbaar in dit leven. Erg krachtig, |
|
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
Thema's: |