mijn pijnlijk hart
lijkt soms te knappen
te zwaar om te dragen
te stug om te buigen
soms schuilt hij wel eens
op donkere dagen
een dag van verlichting
te kort om te juichen
want dagelijks steekt hij
prikt hij mijn ziel
een moment van stilte
verstikkend verdriet
op die donkere dagen
de wanhoop naarbij
voel ik het hart niet
omdat niemand hem ziet
dus vluchtend ontwijk ik
alle zonnestralen
want op lange termijn
moet ik daarvoor betalen
betalen met pijn,
met angst en met verdriet
smekend om de dagen
dat niemand mij ziet