mijn leven wordt vernietigd
ik voel me raar zo nietig
het is mijn eigen schuld
maar nu ten einde met mijn geduld
ik wil een nieuw leven
maar ook dat is waardeloos wie zal me dat geven
de dood komt nabij
is dat zo bij wie? bij mij?
tranen die ik om hem vergoot
en intussen was hij het die van mijn leiden genoot
hij wil mij terug om mij weer te laten lijden zoals toen
ik ben het zat ik wil het niet doen
de pijn die ik voel doet ontzettend zeer
ik zie het voor me keer op keer
het is te laat
hoe moet ik zeggen hoe het met me gaat
angst voor alles voor de duisternis,voor de straat
angst voor alles......het is te laat