Weet je wat ik denk
Ik denk dat het verdwijnt
Ik denk dat ik zelf niet eens weet
Wat ik allemaal vergeet
Mijn ogen zijn gesloten
Ze verliezen tranen
Mijn hart schreeuwt om gevoelens
Die in mijn gedachten verdwalen
Mijn mond lacht weer
Terwijl ik huil
Mijn tranen zwijgen meer
Terwijl ik me verschuil
En mijn dromen verdwijnen
Als leugens verschijnen
Als waarheid bedriegt
Als feit liegt
En ik kan nog steeds dansen
Dansen door de tijd
Zal het ooit veranderen
Zal ik vergeten dat het slijt
Al de beloftes, al de woorden
Al de dingen die ik liever niet hoorden
En alles wat mij brak
Maar er zit wel ritme in mijn hart
Ookal huil en lach ik nog steeds verwart
Gevoelens rijmen wel op elkaar
Want mijn hart klopt nog in die van haar
En als ik nu nog met veel liefs een gesprek afsluit
Kruipen de kriebels nog steeds over mijn huid
En dan nog steeds weet ik dat ik meer wil zeggen
Dat de gevoelens de waarheid nog steeds bedekken
En dan pas weet ik dat ik vaak tegen mezelf lieg
Dan pas weet ik dat ik mijn hart bedrieg
Dat ik het in de steek laat
Ik laat het vallen
Voor schaduwen op witte muren in hallen
Waar ik bewegingen en passen zie
Die niet veel meer kunnen zijn als fictie
Waar ik doorheen ren
Waar ik mezelf erop betrap dat ik weg ben
Weet je wat ik denk
Ik denk dat het verdwijnt
Ik denk dat ik zelf niet eens weet
Wat ik allemaal vergeet
Ik tel nu nog tot tien
Als ik zie dat ze me zien
Als ze me nakijken
Als ze zien dat ik ze niet wil bereiken
Want als ik dan op alles en iedereen wil lijken
Doe ik dat alleen om niet op te vallen
Tussen de massa van mensen
Die verloren is gegaan in hun eigen wensen
Want ik kan net als iedereen huilen om verdriet
En ik kan me net zo goed verschuilen als iemand dat ziet
Dus zou ik net als iedereen moeten lachen
Als ik van binnen huil
Ik haal uit ouderen mijn wijsheid
Ik weet zeker dat het ze niet spijt
Ik ga verloren in de foto's
Waar ik niet meer op mezelf lijk
Als ik in de spiegel kijk
Weet je wat ik denk
Ik denk dat het verdwijnt
Ik denk dat ik zelf niet eens weet
Wat ik allemaal vergeet
Het geluk dat ik mezelf schenk als ik dans op het ritme van mijn eigen tranen
Zal verdwijnen in de tijd dat ik mijn eigen gedachten wil verlaten
Want ik vergeet het gevoel wat ik kreeg bij mijn eigen woorden
Die beter klonken toen ik ze uit mijn eigen mond hoorden
Waar liegen geboren wordt
En waar achterdochtigheid waarheid smoort.
Alles in 1 gedicht, toch moeilijk