Hoor je mij niet schreeuwen
Hoor je mij niet roepen
Zien jullie het niet
Al die pijn en verdriet
Dat kleine meisje
In de zon met haar blonde haar
Lachend met haar vrienden
Maar niets is minder waar
Ze ziet zwart, nergens licht
Mensen die hun blik van haar afwenden
Die het niet willen zien
De kilometers hoge flat
Of dat scherpe mes in de la
Zullen jullie me missen
Of zien jullie me niet staan
Zullen jullie zeggen blijf
Of zeggen ga
Tranen die vallen in het niets
Bebloede armen
Laten zien wat het hart verbergt
Tranen die prikken achter mijn ogen
Niemand die het ziet
Die schreeuw die galmt in het duister
Mensen horen het niet
Afwijzende blikken
Niet begrijpende ogen
Wanneer komt die arm om me heen
Waar ik zo lang op wacht
Wie zijn de mensen die echt om me geven
Waar zijn de mensen die van me houden
Alleen dat rode spul
Houdt mij in de realiteit
Littekens op mijn arm
Herinneren mij aan die verleden tijd