Betraande ogen ademen zilverzachte zijdeglans
op wangstrelende handen die je warmte voeden
en kleur weten te brengen op je bleke gezicht.
Onheelbaar diepe wonden proeven nat en zout
in een innige omhelzing van zoenende lippen
die enkel kunnen verzachten wat is aangericht.
De stilte van mijn taal, troost zonder woorden,
verlicht even je zorgen, je voelt je geborgen,
en fluistert bedeesd “ik wil dat je naast me ligt”
tot morgen.
Kim rc: | Zondag, april 23, 2006 12:55 |
lieflijk :) heel mooi xxx | |
HIJ&ZIJ: | Woensdag, april 12, 2006 11:35 |
Nog eens gelezen, en nog eens,,,, prachtig gedaan, tot morgen ;-) |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, april 11, 2006 17:36 |
ik ben alleen maar stil geworden van dit gedicht.. liefs Ria |
|
Boudaatje: | Dinsdag, april 11, 2006 12:50 |
Heb ik het goed als je hier heel anders geschreven heb dan normaal? Waar je gedichten altijd zo goed geformuleerd en opgebouw waren, heb je nu ook enorm veel gevoel bij betrokken. liefs boud |
|
HIJ&ZIJ: | Dinsdag, april 11, 2006 12:21 |
Prachtige van je Scien, en nu maar zien of het "genoeg" is, liefs, |
|
Green eyes: | Dinsdag, april 11, 2006 10:46 |
Mooi vol genegenheid geschreven, adembenemend ;) En het slot ''tot morgen''... lijkt eerder een vraag een verlangen. Liefs,X!! |
|
Dorien.: | Dinsdag, april 11, 2006 09:06 |
leuk einde, veel succes! liefs |
|
hiljaa: | Dinsdag, april 11, 2006 08:26 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
chocaatje: | Dinsdag, april 11, 2006 07:55 |
Super!! heel mooi.Liefs mieke | |
Quando: | Dinsdag, april 11, 2006 07:17 |
wohw. vooral de laastste liefs, |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 11 april 2006 | ||
Thema's: |